Miss: special price for you!

Muziek: (ja, het alt (F13) vioolsleutelknopje hebben ze ook hier nog niet uitgevonden)


' H e t a r o m a k o m t j e t e g e m o e t z o d r a j e d e v l i e g t u i g d e u r e n o p e n d o e t.'


Mmmh, wat een heerlijke geuren, de tempels en overal kleine offertjes met wierook op straat: Bali, de herinneringen van 16 jaar geleden komen vloeiend terug!

Alleen nu met vele scooters, mobieltjes en miljoenen armbandjes verkoopsters op het strand met hun naam op hun pet. Miss, miss if you wanna buy, remember me!

Ja, Kuta is errug druk geworden.
Daarom na 2 nachten, in een bed vol bedbugs, (Neeeee! Heel vervelende jeukbultjes die pas na 6 niet-in-controle-hebbende-krabhanden-dagen weggaan) naar het leuke Ubud gegaan.

Mooie Balinese dansshow gezien, fietstocht door de rijstvelden en dorpjes in de regen (good por rice! good por rice! Oja, haha, ze kunnen de f/v niet uitspreken. Miss for you pipty pipe por the bike! Yes, I was a diper. That girl is from Pinland.)
Veel over de cultuur geleerd, een batikcursus gevolgd. Heel leuk om te doen! Heb de bloemen achterwege gelaten en voor een olifant gekozen, Geneisha. De god van bescherming. Kan mooi op de de muur naast mn Japanse kanji: to enjoy!

De mensen zijn zo aardig, grappig en geinteresseerd! Willen altijd een small talk praatje met je maken. Where you from? Where you stay? What's your name? You have children? Leid het onderwerp vaak af op hen en dan vertellen ze al snel meer over hun leven en de cultuur. Interessant! Het is op een andere manier veel leuker dan Australia. Veel meer uitdaging, prikkeling van de zintuigen en hersens. Ben ook elke dag een woordje of zinnetje in het Indonsisch aan t leren om (ondanks dat ze Engels kunnen) met hen een klein gesprekje te houden. Wordt hartelijk ontvangen!

Met de Amerikaanse Whitney een kamer gedeeld (je betaalt hetzelfde bedrag voor 1,2,3 personen, dus goede deal! Beau van Erven Dorens kan trots op me zijn) en met haar vrienden, Canadese Melissa en Engelse Mickey rondgescooterd en mooie tempels bekeken.

In Monkeyforest de brutaalste apen ever gezien en ook een toffe: hij ging breakdancen! Filmpje volgt nog. Wat een show! Alleen daarna klom ie op mij en beet en hing aan mn tas. Ik ben niet de enige die mueslibarren uit Australia lekker vindt...

Mijn onderwijshartje ging sneller kloppen toen ik een NL's stelletje ontmoette die 2 maanden in Ubud bleven en een maand lang vrijwillig hygiëne lessen na schooltijd verzorgde voor de kids. Ja, natuurlijk wilde ik komen kijken! Wat een enthousiaste kinderen zijn het toch. Het deed me erg denken aan mijn lesgeven in Suriname en Sumatra.

Een NL'se business jongen kwam ook een week langs (wil bijna van baan veranderen, zo'n goed gevoel kreeg hij al na dag 1) en had echt tig dozen met spullen bij elkaar gesponsord. Op het einde bouwden ze in kleine groepjes bijna geheel zelfstandig hun vliegers van Unox in elkaar.
Echt fantastisch om die kinderen bezig te zien met het vliegeren. Helaas had ik mijn tripje naar Nusa Lembongan al geboekt anders had ik ook wel meer van mijn juf skills kunnen laten zien.

Naar Nusa had ik 2 Engelse meisjes en een Zweeds meisje ontmoet. Nusa is een heel mooi eiland (met grote haai, whaaaaah, in 1 van de surfbreaks, eng!) Met hen gescooterd, hanengevecht gezien, aaah, zielig!, maar ook cultuur om het maar even goed te praten.
We hebben stand up paddling op longboards gedaan en met een bootje op zee gediepzeevist, 2 tonijnen gevangen die die avond voor ons breid werden. Jam jam!
Dacht trouwens dat het teken, dat als je iets lekker vindt en je met je hand naast je wang 'zwaait' internationaal was. Kennen ze het in geeneen nationaliteit dat ik tegenkom. Het Indonesische eten en de sapjes zijn ontzettend lekker (ennak skallie). Zeg dat dus ook minimaal 3x per dag en al die mensen maar denken als die rechterhand automatisch zwaaibewegingen naast mn rechterwang aan het maken is...

Na Nusa via Padangbai (herkende de hooibungalows nog!) naar Lombok gegaan. In de hoofdstad Mataram onverwachts een nacht gebleven en een moslimhuwelijk gezien! Ik kreeg als lange blanke nog bijna meer aandacht dan de bruid en bruidegom.
Mijn visum verloopt over 2 weken en wie weet hoelang ik nog door Indonesië rond wil touren.
Toen kwam er een Indonesisch engeltje, Den, uit de hemel, naar het busstation richting boot Gili Air, die aanbood mijn sponsor te zijn en mijn visum kon verlengen in twee uur voor 650.000 (iets minder dan 65 euro)
Andere opties: terug naar Bali Denpasar en me elke dag 5 dagen lang melden om dit gedaan te krijgen voor hetzelfde bedrag of het land uit en weer terugkomen.
Met 70% goede moed stemde ik in en halleluja nu zit ik op Gili Air en kan ik nog tot 1 juni zons op - en zonsondergangen zien. (Als ik wil)

Op Gili Air was ik ook in 1995, maar man o man, wat is het veranderd! De rustige sfeer zit er nog wel in, maar er is zoveel bijgebouwd! Heel wat anders dan die paar cheaper dan cheap bungalowtjes en 2 eettentjes met plastic stoeltjes.

Het is heerlijk om op Gili Air met een paar toeristen tussen de locals te zitten die de bungalows en restaurantjes runnen. Heb een fietsje en snorker gehuurd en er zijn geen scooters, maar het vervoer gaat met paard en wagen.
Ga wel vanaf nu maar zeggen dat ik een vriendje heb. De mannen vinden het wel heel boeiend zo'n blanke alleen, ze laten de ene na de andere hint los om me te veroveren. Zelfs al heb je een boyfriend voor 3 jaar, die je over 2 weken op Java ziet en met wie je bij terugkomst in NL gaat samenwonen (mmmh, begin er bijna zelf in te geloven!) het blijft moeilijk.

Alhoewel het allemachtig prachtig is (Where you from? Ah, you from Holland? Goe gaat get? Allemagtieg pragtieg!), begin ik de ouderwetse Hollandse gezelligheid met familie, vrienden en collega's soms wel te missen naast de vluchtige backpack contacten.
Maar vanavond het enige feest per maand, ik val met mn neus in de nasi, the full moon party!

Ala sani bun (Surinaams: alles komt goed!)

x voor jullie. Selamat dingal (doei!)