Zoekt en gij zult vinden

Zoekt en gij zult vinden.

Dat gaat natuurlijk over mijn elke dag avontuur met DE backpack.
Achter welk ritsje, hoekje, kiertje, flapje, holletje had ik mijn zonnebrandcrème, plakband, ballonnen (ja, Lizzy was jarig) pen, (vul maar in) nou weer opgeborgen?

Ja, het leven van een backpacker gaat niet over rozen: ‘Poeh, zullen we de ui wel door de pasta doen of niet? Nou, als we het nu niet doen dan kunnen we ‘m morgen nog gebruiken met die halve paprika. Ja, das ook weer waar.’ Of: ‘Slaap jij dit keer onderin het stapelbed of ik?’ ‘Zullen we het eitje koken of bakken?’
Ja, de hersens staan al op vakantiemodus. Maarrrr, de avonturenhersens niet!
Ja, het backpackers leven gaat over avonturen!

Komt ie:

De Tangariro Alpine Crossing was echt su-per mooi. Echt prachtig gewoon. We liepen langs geweldige blauw groene meren en grote rode bergen met zwart wit alsof het erop geschilderd was. Mt. Doom was ook heel mysterieus. Heb een ring gevonden met iets erin gegraveerd wat ik niet kan lezen. Heb 'm maar gehouden. My precioussss!

Voor de wandeling stond 7 uur, maar we waren veel sneller. Toch hadden de voeten en the body zin in rust achteraf en ja hoor, daar stond een mooie jacuzzi op de binnenplaats. Bommetje!

De volgende dag naar Wellington gereden. De Hoofdstad van NZ. Ja, ik zeg het weer, maar het landschap was dus WEER mooi. Net alsof ze van die bergjes hebben neergezet die je langs de modeltreintjes ziet. (Kijk maar weer eens naar ‘Flodder’…)

Wellington wordt ook wel Windy Wellington genoemd, nou de soja saus van de sushi (ben verslaafd), die we als lunch buiten opaten vloog ons om de oren. (Flashpacken!!) Ons eerste hostel was wat minder, alsof we in een bezemkast sliepen. Was ook de laatste kamer die over was. Heb er een paar dollar af weten de halen, kwamen die Thailand skills toch nog van pas! Ons volgende hostel was Wellywood, veeel beter met een 2-persoonskamer MET bank!

In Wellington o.a. naar het Te Papa museum geweest. Echt zo’n leuk museum! Net als Nemo in A’dam, maar dan met nog veel meer coole dingen. Aardbeving simulator enzo, we voelden ons net weer kind. (Das inclusief voordringen bij de octopus glijbaan)
Verder voor het eerst een Yoga Hot Yin gedaan. Wauw, das 1,5 uur rek, strek, buig en kikker oefeningen doen in een ruimte van 40 graden, alsof je koorts hebt zo voelt het! Geldbesparingstip: doe yoga als je ziek bent.

Helemaal flexibel gingen we de volgende dag weer in de bus om weer stijf te worden. Op naar Abel Tasman! Eerst een wijnproeverij gedaan :) daarna wilden we naar Nelson gaan (stad van de meeste zonuren, van NZ dan), maar er was iets mis met de bus, dat zei de neus. Ja hoor, oververhit! Dus hebben we 3 uur in de berm moeten wachten op een andere bus. Heb ik toch nog eens een bermtoerist kunnen uithangen!

Abel Tasman is ook weer zo mooi. Prachtige (ik moet eens andere woorden gaan vinden, eeh) idyllische baaien waar je met een watertaxi naartoe moet. Eerst word je met watertaxi en tractor en al van het meetingpoint naar het strand gereden en dan ben je opeens hup lig je in de zee om verder te cruisen. Voelde me een echte James Bond. Shaken aub!

De beroemde ‘Split Apple rock’ gezien en hele schattige zeehondjes! Daarna begon mijn looptocht naar een andere baai. Nou, pittoresk man! Zei wel 14 x, ‘Wauw, wat is dit pittoresk’ tegen mezelf. Deze wandeling duurde tevens ook weer korter dan aangegeven dus ik was al snel bij de hut aanbeland waar ik die nacht bleef slapen. Heel rustig op de avond wachten was het niet, want ik heb kennisgemaakt met de sandflies, de gemene broeders van de fireflies.
Deze nacht was niet om naar huis te schrijven, maar ik doe het toch. Ja, het was leuk om in een hutje naast zo’n schilderachtig strandje te slapen, maar niet als je met nog 13 anderen en vele muggen probeert te slapen en te draaien en te slapen en te draaien. Voelde me net Tina Turner.

Ach, gelukkig was het ontbijtje met mijn verse vrienden uit Duitsland en Tsjechië wel heel gezellig en begon ik mijn wandeltocht naar de volgende baaitjes. Weer veel sneller gelopen dan de aangegeven tijd. Wat doen al die mensen toch onderweg? Verstoppertje spelen? Zag wel een ritselende rood met rood gestreepte sok tussen de bosjes. Hmmm, toeristen zijn raar….

Het laatste uur van de 6 uur wandelen verveelde ik me echt een beetje en toen zette ik mn mp3 maar op. (Zag het ook een andere vrouw doen, was ik iig niet de enige natuurbarbaar.)

Ons hostel voor de andere nachten was echt top trouwens. Het heette Old Mac Donald, Eea Eea Ooo! En het deed zn naam eer aan. Zo leuk om tussen de kippen te ontbijten!
Ook nog op een privé strandje gelegen. Heel relaxed totdat het ineens stiekem vloed was geworden. Was de weg terug al he-le-maal onder water! Dus ik met mn rugzak boven mn hoofd en het water tot net onder mn nek weer teruglopen. Avontuuuuuur ;-)

Na Abel Tasman een stop in een klein gehucht, groot gerucht: Barrytown,!!! Haha, dat was lachen, we hebben daar met zn allen een heel groot verkleedfeest gehad (Alaaf ik toch nog een beetje met jullie mee). Ik in het frutselpink, Lizzy als bokser en de mannen, ja, als er een moment voor is grijpen ze hem met beide handen aan, als vrouw! Er waren ook meer bh’s dan pruiken, die Barry heeft de vinger in de pap!
En van de hitte weer naar de kou:

Franz Josef, de gletsjer!!!! Vol bepakt met lagen kleren, grote regenjas, regenbroek, muts, handschoenen en crampons (van die ijzers voor onder je bergschoenen) de gletsjer beklommen. Woow, die was echt enorm! Het is ook de hoogste gletsjer van de hele wereld die je kunt beklimmen! (Zeggen ze) Oh, het regende en het was KOUD, maar wat was het toch tof zeg om zo’n gletsjer te beklimmen en door van die nauwe meters hoge ijsgangen te lopen.
Daarna een filmpje gekeken in de tv room met andere lotgenoten met plop plop, 3 sec wachten, plop plop, microwave popcorn!

OMG: wat een verhaal alweer! En dan skip ik ook nog eens heel veel. Ik heb namelijk nog niet over mijn harde hardloopavontuur verteld en die keer dat ik een beer tegenkwam en dat Lizzy en ik met een driewieler.. ach, komt nog wel.

OK: Queenstown! De town met de allerallerallerbeste hamburgers de: FURGBURGER!!!! (Kan zelfs niet tippen aan de krabburger uit Bikini) Ie-de-reen is er verslaafd aan en ie-de-reen loves ze. Ai ai ai, zoooo lekker! Kan er nog lang van nagenieten, want heb er (ja, ik ben een überbackpacktoerist) een heerlijke warme trui van gekocht waar ik later extra blij mee zou zijn.

Van de regen in de drup: Milford Sound. Veeeel regen, je zag bijna niks van de fjorden, maar des te meer van de watervallen, veeeel dat het er waren! Wel bijna weggewaaid van de boot, Windy Wellington probeer dat maar eens te evenaren.

En nu je er toch bent.. doe mij dan maar een extra tripje naar het zuidelijkste gedeelte van NZ, eiland nr. 3: Steward Island! Echt beeldend! Heel rustig, ik kon geen hooiberg vinden om mijn onderzoek met mn speld uit te voeren, maar trust me: rustig. En veeel vogels die je verder in NZ niet ziet! Ook wel weer te rustig dus daar ging ik dag op dag 2 met mn scooter tussen de regendruppels door over het eiland. Miep miep!

Juf Rosanne wil ook wat zeggen: Ik heb ook een heel leuk schooltje gezien waar de kinderen van de 400 mensen die er wonen naartoe gaan. Grappig hoe het er van binnen uitziet. Heel klein maar voor alle gemakken voorzien en voor elk kind wat wils. Heb mezelf ook voorgesteld en ben er even geweest, haha, ze vonden het wel grappig zo’n buitenlander met accent...

Dag 3 lang gaan wandelen met een gezellig groepje. Maarrrr ik ben uitgewandeld. Sorry voor alle mensen die het leuk vonden dat ik wandelen leuk vond. Doe mij maar hardlopen met mn nieuwe Schuhe!

Toen hup weer op de boot terug naar het Zuidereiland. In Dunedin was daar dan de chocolade fabriek van Cadburry! Ben blij dat ik de Willy Wonka film al had gezien. Ben niet in de valkuilen getrapt en kwam heel netjes met een zakje vol met mini chocoladereepjes (die reepjes werden naar je toegegooid, woef!, als je een antwoord goed had op een vraag n.a.v. een filmpje) weer naar buiten.

En om de dag compleet te maken, zijn we ook nog naar een brouwerij gegaan, mmmmh! Dat was gezellig! ;-)

De volgende dag naar Mt. Cook gegaan. Een coole 3D movie daarover gezien. Mensen hebben de klim overleefd, maar sommige ook niet. Dus deze berg heb ik na lang twijfelen toch maar overgeslagen.

En ja, ook hier wonen kinderen: die schooltjes in NZ hebben zulke grote speelpleinen met de leukste klimrekken en speeldingen. Ja, werkte ik maar hier.

Nadat ik uitgeschommeld was, gingen we naar Christchurch. Ja, aardbeving Christchurch. Enkele gebouwen zie je nog in de steigers staan en in ons hostel waren er zelfs kamers afgesloten met een groot ‘DANGER’ op de deur.
Met wat Jager bombs in Boogie Nights de zaterdagnacht gevierd, zondag was- en pizzadag en toen werd het: Valentijnsdag.
Tenminste dat ontdekten Lizzy en ik toen we in de ochtend op een pleintje op de bus naar Kaikoura (whalewatching!!) aan het wachten waren.

We werden geïnterviewd door radiostation Classic Hits FM over Valentijsndag en kregen een heuse roos achteraf! Oh, die mannen in NZ, romantisch hoor!

In Kaikoura regende het (ja, beste mensen, zoals je leest heb ook Ik veel regendagen achter de rug) dus het whale watchen ging niet door. GELUKKIG was het vanochtend wel su-per-mooi weer.
Met een heerlijk rolercoaster ride/lift omhoog-omlaag gevoel gingen we met een bootje ver ver de zee op. Gelukkig waren er tig spuug (ja, ik zeg het netjes) zakjes voor ons in de stoel, want sommigen hielden het niet droog en waren nog bleker dan mister MJ himself. Ik hield het ook niet droog, want kreeg tranen achter mn ogen bij de 1e stop: zoekt en gij zult vinden: Daar was ie dan de (en nu niet lachen) Sperm Whale!!!

Echt een gigantisch dier van 18 m lang!

Het dier dankt zijn naam aan de walvisjagers die dachten dat er sperm uit zijn hoofd kwam toen ze op hem schoten, maar het is wasachtig materiaal. Het orgaan, het walschot, waar dit inzit, helpt de potvis bij het duiken en stijgen. Door afkoeling wordt de was hard en zwaarder dan water: de potvis zinkt zonder inspanning. Door verwarming smelt de was, wordt lichter en helpt de potvis weer te stijgen. (Dankje wikipedia!)

Woooow, echt zo gaaf om het in het echt te zien! Wunderbar! Daar lag ie dan een beetje te dobberen en water te spuiten en dan dat moment dat hij weer voor 3 kwartier 600(!) meter de diepte ingaat: die staart!

Maarrr de Lucky day was nog niet geëindigd. We gingen ook nog even exclusief naar dolfijnen kijken, die waren ook ‘in de buurt’. Golfje op, golfje af, woooooow, wel honderd dolfijnen! Echt zo vrolijk en blij dat ze waren! En maar meezwemmen met de boot, hard dat ze kunnen!
Toen kwam de toef slagroom op de ochtend (dacht ik), want daarna zagen we nog 2 Sperm Whales bij elkaar, wat een hoge uitzondering is: wauw!!!x40.
Toen weer een eindje verderop, nu vielen ook de ogen van de bootbestuurders eruit van verbazing: 6 Beakwhales, wat je dus echt bijna NOOIT ziet! Nou, ik explodeerde van geluk, dat snap je natuurlijk wel!

Wilde deze dag graag een lot kopen, maar das misschien te ver gezocht (we konden niks vinden) dus een lekkere traktatie van de Starbucks ging er ook goed in.

Afscheid van Lizzy genomen, met wie ik toch 4 dikke weken lang aardig wat lolletjes heb beleefd en met de bus terug naar Christchurch gegaan.

Morgen gaat een volgend era
beginnen: een stukje naar het noorden voor het Down Under: Australië!!!!

Jullie succes met alles in NL. Ondanks al deze hoogtepunten, denk ik wel regelmatig aan mijn lezers hoor!

Kia ora! x